Το αύριο αργεί πολύ

Ο Πειραιάς, ένα σωστό μελίσσι. Άνθρωποι πηγαινοέρχονταν ασταμάτητα, χαμάληδες λεροί, αριστοκράτες καλοντυμένοι, ναυτικοί λίγο πριν μπαρκάρουν, μικροπωλητές που διαλαλούσαν την πραμάτεια τους και εκατοντάδες εξαθλιωμένοι χωριάτες, που είχαν φτάσει μέχρι εκεί αναζητώντας μια καλύτερη μοίρα. Ορισμένοι, με μάτια πυρετώδη, πάλευαν να εξασφαλίσουν το πολυπόθητο εισιτήριο για τη γη της επαγγελίας? άλλοι αποχαιρετούσαν συγγενείς με αγκαλιές και φιλιά.
«Να μας γράφεις, να μη μας ξεχάσεις», έλεγε μια κακοπαθημένη γυναίκα στον γιο της. «Να προσέχεις, να μην αρρωστήσεις!»
«Μάνα, μόλις τακτοποιηθώ, θα φροντίσω να έρθετε και οι υπόλοιποι!»
Στις αρχές του περασμένου αιώνα τρία αδέλφια εγκαταλείπουν τον θεσσαλικό κάμπο για να μεταναστεύσουν στην Αμερική. Εκεί, σε μια μικρή κάμαρα περνούν τα πρώτα δύσκολα χρόνια κάνοντας όνειρα και αναζητώντας το ταίρι τους. Η Κατίνα αναγκάζεται να αποδεχτεί την επιλογή των αδελφών της και βιώνει την καταπίεση, μακριά από τον άντρα που πραγματικά αγαπάει. Καθώς ο καιρός περνάει, τα συναισθήματα ξεχειλίζουν και υπερβαίνουν τη λογική. Παράλληλα, τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα χαρακώνουν τα μονοπάτια των ηρώων: η οικονομική καταστροφή του ’29, η άνοδος του ναζισμού και τελικά το ξέσπασμα του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου.
Τα πάντα μοιάζουν οριστικά χαμένα, όμως έρχεται η μοίρα να αποδώσει δικαιοσύνη και να χαρίσει ελπίδα σε δύο ανθρώπους που ήταν γραφτό να ζήσουν για πάντα μαζί.