Ξύπνα Ντενεκεδούπολη

" Καλημέρα πέρα για πέρα! Σήμερα θα σας πω μια ιστορία που έγινε... πού αλλού... στην Ντενεκεδούπολη! Και ποιος δεν ξέρει τη μικρή ντενεκεδένια πολιτεία, εκεί στην άκρη του σκουπιδότοπου... Που την έφτιαξαν άδεια, σκουριασμένα, παλιά ντενεκεδάκια... που βρέθηκαν χωρίς τίποτα δικό τους και είπαν: Δε φτιάχνουμε μια πολιτεία όπου να μένουμε μόνα μας και να 'χουμε την ησυχία μας; Το 'παν και το 'καναν. Και να, τώρα, η Ντενεκεδούπολη, με την πλατεία της, τα σπίτια της και τους ντενεκεδένιους κατοίκους της με τα παράξενα ονόματα: Σαρδέλας, Μηλίτσα, Βουτυρένιος, Σοφός, Μελένιος... Ας πάρουμε όμως την ιστορία απ' την αρχή. Τον περασμένο χρόνο τα ντενεκεδάκια αποφάσισαν να χτίσουν ένα σχολείο. Μάλιστα! Ένα αληθινό σχολείο, πολύ γερό, που να μην το γκρεμίζει το πρώτο φύσημα του αέρα και η πρώτη μεγάλη νεροποντή. Γι' αυτό θα το έχτιζαν με πέτρες, τούβλα και τσιμέντο. Και θα έφτιαχναν και μια ωραία σκεπή από κεραμίδια. Και τι το θέλουμε το σχολείο; ρώτησε ο Βουτυρένιος, που βαριόταν τη δουλειά. Ο Σοφός του απάντησε ότι τα ντενεκεδάκια έπρεπε να μάθουν γράμματα, γιατί όποιος ξέρει να διαβάζει καταλαβαίνει καλύτερα τι γίνεται γύρω του και δεν την παθαίνει, όπως την είχαν πάθει τόσες φορές στην Ντενεκεδούπολη. Με τον Σοφό συμφώνησαν όλα τα ντενεκεδάκια. Κι άρχισαν τα όνειρα για το σχολείο. [...] (Από την έκδοση)