Πρελούντια για τη Ζάκυνθο

Ένας ευφυής πολυμήχανος και οξυδερκής ευγενής, ο αρχιδούκας της Αυστρίας Λουδοβίκος Σαλβατόρ και ένας βλαστός της Ζακύνθου ο ποιητής μας Σαράντης Α. Αντίοχος γεννημένος στο Μαχαιράδο μας προσφέρουν την οπτική λεκτική - ηχητική πανδαισία στο παρόν αφιέρωμα "Πρελούντια για τη Ζάκυνθο". Ο ποιητής μας Ζακυνθινός ο οποίος ζει στην ξενιτιά, έχει στην ψυχή του τη νοσταλγία για τη μέρα της επιστροφής στην πατρίδα (Νόστιμον Ήμαρ, Οδύσσεια α-9). 0 μέγιστος ποιητής της ανθρωπότητας, ο ποιητής του Αιγαίου πελάγους, ο Όμηρος, γράφει πριν 3.000 χρόνια για τη νοσταλγία του Οδυσσέα να επιστρέψει στην Ιθάκη (και καπνόν αποθρώσκοντα, Οδύσσεια α-58). Λέει για τον Επτανήσιο Οδυσσέα από το Ιόνιο Πέλαγος που έλειψε στην ξένη γη. Μιλάει για το γείτονά μας (ημών των Ζακυνθινών). Έχουμε να θαυμάσουμε τις φωτογραφίες της Ζακύνθου (1900-1902) που φρόντισε ο Λ.Σ. ίσως μήνες ή έτη φωτός από τη στιγμή της λήψης τους. Έχουμε να απολαύσουμε τσι "φωτίες" και τα μαντζέτα του ποιητή μας σταλμένα με αγάπη από την ξένη γη. Οι γραπτοί κώδικες - η ελληνική γραφή και η γλώσσα (η ψυχή μας) μας έρχονται "φίλεμα" από τον ποιητή μας προς τέρψη της ψυχής μας (νους ωρά και νους ακούει). Τι είναι η ζωή μας; Ήχοι, εικόνες, μυρωδιές, γεύσεις, επαφή. Εδώ ο ποιητής μας όλα αυτά μας τα τρατάρει με τα ποιήματά του. Οι συνειρμοί μας θ' ανοίξουν τον κόσμο μας και την καρδιά μας όπως η χορδή της κιθάρας που πάλλεται και γεμίζει το χώρο μελωδίες. Παίξε μας ποιητή Ζακυνθινέ από την ξένη τους σκοπούς σου να φρεσκάρουμε και ν' αναστήσουμε τις μνήμες μας όπως όταν μυρίζουμε ένα μανουσάκι -τον καπνό από χόρτα που καίγονται- την κερήθρα με το μέλι και όταν ακούμε τον χαρμόσυνο ήχο από τσι καμπάνες τσι "Αγίας" Μαύρας.