Κρίσεις και Προκλήσεις

Η Ελλάδα βιώνει ιστορικά την ολοκλήρωση της μακράς μεταπολιτευτικής της περιόδου. Μια τέτοια ιστορική φάση τέλους εποχής ενεργοποιήθηκε από τις δυναμικές διεργασίες μιας ομοβροντίας πολυεπίπεδων εκρήξεων με διαφορετικής προέλευσης συστημικές κρίσεις. Από κοινού πάντως, όλες τους συνοδεύονταν και από τις πολυετείς επιπτώσεις της βαθιάς κοινωνικοοικονομικής κρίσης με την de facto πτώχευση της υπερχερωμένης οικονομίας της. Η συστημική και αρχικά οικονομική κρίση προκάλεσε σοβαρά ρήγματα στους παραγωγικούς και εισοδηματικούς ιστούς της χώρας, καθώς και στους αρμούς διάχυσης της δυναμικής τους.

Συγχρόνως όμως, οι μετεξελίξεις που προέκυψαν αποτέλεσαν τομή στις προοπτικές του πραγματολογικού γίγνεσθαι της επικράτειας μέσω της επιδιωκόμενης πολιτικής εσωτερικής υποτίμησης και φτωχοποίησης από προσκρούστεια μέτρα παρατεταμένης λιτότητας. Καταληκτικά πάντως το επίπεδο διαβίωσης του πληθυσμού πισωγυρίζει, επιστρέφοντας εκεί που βρισκόταν τρεις δεκαετίες πριν, κυρίως για τις φτωχότερες και μεσαίες ομάδες στην εισοδηματική διαστρωμάτωση της χώρας και με έντονα φαινόμενα διαρθρωτικών ανισοτήτων. Οι τάσεις ενισχύονται και από την στρατηγικά μεταλλαγμένη στόχευση στη γηραιά ήπειρο από την εμπνευσμένη και πολυεπίπεδη στόχευση της Ευρωπαικής Ένωσης σε μια πιο περιορισμένη, γερμανικής προέλευσης και καθαρά συμφερόντων, Οικονομική και Νομισματική Ένωση.