- -10%
- To προϊόν δεν βρίσκεται σε απόθεμα.
Οίμοι Λέγουσα
22280
8,80 €
7,92 €
Έκπτωση 10%
με ΦΠΑ
Σύντομη Περιγραφή:
Ο μικρός μου γιός παίρνει τον ρόλο του πατέρα μου. «Κουλιὼ» με αποκαλεί και ξαναγίνομαι μικρή κι εκείνος μεγαλώνει, ο προστάτης μου. Ο πιο μεγάλος αποφεύγει να με προσφωνεί, κι αν υποχρεωθεί «μαμά» με λέει ντροπαλά σχεδόν και είναι σαν να θέλει να κρυφτεί από τον εαυτό του. Ο Αλέξης μου «μάνα» θαρρετά με φώναζε – προσέξτε τον παρωχημένο χρόνο – και τα σπλάχνα μου τραντάζονταν καθώς με ταύτιζε με τον υπέρτατό μου ρόλο. Τώρα ίσως να καταλάβατε γιατί θρηνώ. «Μάνα» ποτέ, ποτέ δεν πρόκειται να ξανακούσω.
Ο μικρός μου γιός παίρνει τον ρόλο του πατέρα μου. «Κουλιὼ» με αποκαλεί και ξαναγίνομαι μικρή κι εκείνος μεγαλώνει, ο προστάτης μου. Ο πιο μεγάλος αποφεύγει να με προσφωνεί, κι αν υποχρεωθεί «μαμά» με λέει ντροπαλά σχεδόν και είναι σαν να θέλει να κρυφτεί από τον εαυτό του. Ο Αλέξης μου «μάνα» θαρρετά με φώναζε – προσέξτε τον παρωχημένο χρόνο – και τα σπλάχνα μου τραντάζονταν καθώς με ταύτιζε με τον υπέρτατό μου ρόλο. Τώρα ίσως να καταλάβατε γιατί θρηνώ. «Μάνα» ποτέ, ποτέ δεν πρόκειται να ξανακούσω.
Ο μικρός μου γιός παίρνει τον ρόλο του πατέρα μου. «Κουλιὼ» με αποκαλεί και ξαναγίνομαι μικρή κι εκείνος μεγαλώνει, ο προστάτης μου. Ο πιο μεγάλος αποφεύγει να με προσφωνεί, κι αν υποχρεωθεί «μαμά» με λέει ντροπαλά σχεδόν και είναι σαν να θέλει να κρυφτεί από τον εαυτό του. Ο Αλέξης μου «μάνα» θαρρετά με φώναζε – προσέξτε τον παρωχημένο χρόνο – και τα σπλάχνα μου τραντάζονταν καθώς με ταύτιζε με τον υπέρτατό μου ρόλο. Τώρα ίσως να καταλάβατε γιατί θρηνώ. «Μάνα» ποτέ, ποτέ δεν πρόκειται να ξανακούσω.
Χαρακτηριστικά
- Εκδότης
- Κέδρος
- Συγγραφέας
- Σιδηρά Αγγελική
- Διαστάσεις
- 14χ21
- Ημερομηνία Έκδοσης
- 2020
- Δέσιμο
- Μαλακό
- Σελίδες
- 48
Ειδικοί αριθμοί αναφοράς
- isbn
- 9789600450750
4 ακόμα προϊόντα στην ίδια κατηγορία:
- -10%
- To προϊόν δεν βρίσκεται σε απόθεμα.
Νέα προϊόντα
Ο μικρός μου γιός παίρνει τον ρόλο του πατέρα μου. «Κουλιὼ» με αποκαλεί και ξαναγίνομαι μικρή κι εκείνος μεγαλώνει, ο προστάτης μου. Ο πιο μεγάλος αποφεύγει να με προσφωνεί, κι αν υποχρεωθεί «μαμά» με λέει ντροπαλά σχεδόν και είναι σαν να θέλει να κρυφτεί από τον εαυτό του. Ο Αλέξης μου «μάνα» θαρρετά με φώναζε – προσέξτε τον παρωχημένο χρόνο – και τα σπλάχνα μου τραντάζονταν καθώς με ταύτιζε με τον υπέρτατό μου ρόλο. Τώρα ίσως να καταλάβατε γιατί θρηνώ. «Μάνα» ποτέ, ποτέ δεν πρόκειται να ξανακούσω.