Χορεύοντας με τον Αϊνσταϊν

Το πώς αντιλαµβανόµαστε τον κόσµο και πώς δρούµε µέσα σε αυτόν προκύπτει ως αποτέλεσµα του πώς και τι θυµόµαστε.

Είµαστε όλοι ένα κουβάρι από συνήθειες που έχουν διαµορφωθεί από τις αναµνήσεις µας. Και, στο βαθµό που ελέγχουµε τη ζωή µας, το καταφέρνουµε µέσα από µια σταδιακή βελτίωση αυτών των συνηθειών, δηλαδή των δικτύων των µνηµών µας.

Κανένα αξιόλογο αστείο, καµία εφεύρεση, καµία βαθιά γνώση και κανένα έργο τέχνης δε δηµιουργήθηκε ποτέ από µια εξωτερική µνήµη. Τουλάχιστον όχι µέχρι τώρα. Η ικανότητά µας να βλέπουµε µε χιούµορ τον κόσµο, να κάνουµε συνδέσεις ανάµεσα σε έννοιες ασύνδετες προηγουµένως, να επινοούµε νέες ιδέες, να µοιραζόµαστε έναν κοινό πολιτισµό, όλες αυτές οι θεµελιωδώς ανθρώπινες πράξεις στηρίζονται στη µνήµη.

Τώρα περισσότερο παρά ποτέ, καθώς ο ρόλος της µνήµης στον πολιτισµό µας υποβαθµίζεται µε ταχύτατο ρυθμό, χρειάζεται να καλλιεργούµε την ικανότητά µας να θυµόµαστε.

Γιατί οι µνήµες µας είναι αυτές που µας κάνουν αυτό που είµαστε. Είναι η έδρα των αξιών µας και η πηγή του χαρακτήρα µας.

Το να διαγωνιζόµαστε για να δούµε ποιος µπορεί να αποµνηµονεύσει περισσότερες σελίδες ποίησης µπορεί να φαντάζει άσχετο, αλλά στην ουσία αποτελεί σαφή δήλωση ότι παίρνουµε θέση κατά της λήθης και ότι προστατεύουµε πανάρχαιες παραδόσεις από τις οποίες τόσοι πολλοί από εµάς φαίνεται να έχουν αποξενωθεί. Η εκπαίδευση της µνήµης σχετίζεται µε την προστασία και την καλλιέργεια κάτι θεµελιωδώς και βαθιά ανθρώπινου.

Το βιβλίο εστιάζει στο χρόνο που αφιέρωσε ο συγγραφέας προσπαθώντας να εκπαιδεύσει τη µνήµη του, αλλά και να την κατανοήσει: τις εσωτερικές της διεργασίες, τα φυσικά της ελλείµµατα, το λανθάνον δυναµικό της. Εξηγεί επίσης πώς έµαθε από πρώτο χέρι ότι η µνήµη µας µπορεί πραγµατικά να βελτιωθεί –εντός κάποιων ορίων, βέβαια– και ότι τα επιτεύγµατα των ..