Συνομιλώντας Με Τον 20ό Αιώνα

Ο ταλαντούχος δημοσιογράφος είναι έτοιμος πάντοτε και για όλα. Ο εξοπλισμός του είναι η καλλιέργεια, το ένστικτο, η περιέργεια, η ερευνητική διάθεση και η τόλμη, που πρέπει να υπερβαίνει κατά πολύ το συνηθισμένο μέτρο. Σχετικά γρήγορα αποκτά την αυτοπεποίθηση αυτού που έχει εμπειρία στο να θέτει τις σωστές ερωτήσεις. Αυτές που θα ήθελε να θέσει ο μέσος αλλά και ο απολύτως ειδικός αναγνώστης. Και τα δυο αυτά είδη αναγνωστών είναι άλλωστε απλές αφαιρέσεις. Κάθε αναγνώστης είναι μια προσωπική και ιδιαίτερη περίπτωση. Και ο καλός δημοσιογράφος πρέπει να απευθυνθεί ατομικά σε κάθε εν δυνάμει αναγνώστη του.
Ο δημοσιογράφος είναι βεβαίως υπηρέτης της συγκυρίας, της επικαιρότητας, της στιγμής. Το σπέρμα του λόγου του είναι εφήμερο αλλά κάθε άλλο παρά στείρο. Αρκεί να αντιλαμβάνεται τους τρόπους με τους οποίους η συγκυρία ενσωματώνεται στην Ιστορία, τους τρόπους με τους οποίους τα γεγονότα γίνονται καταστάσεις. Κυρίως, να αντιλαμβάνεται τον ρόλο που παίζουν οι άνθρωποι, τα πρόσωπα, η πολυπλοκότητά τους.
Η συνέντευξη είναι το πιο δύσκολο ίσως και απαιτητικό κεφάλαιο της δημοσιογραφικής τέχνης. Προφανώς δεν υποτιμώ το καλό ρεπορτάζ, την πολιτική ή οικονομική ανάλυση, το δοκίμιο, το χρονογράφημα, την επιφυλλίδα, το συνοπτικό και εύστοχο σχόλιο. Όλα όμως συμπυκνώνονται στη συνάντηση και τη συνομιλία με ένα πρόσωπο. Ιδίως όταν το πρόσωπο αυτό είναι εμβληματικό. Πολύ περισσότερο όταν ένα πρόσωπο έχει περάσει ήδη εν ζωή στην Ιστορία. Ή όταν η θέση του στο χώρο της τέχνης τού επιτρέπει να αναφέρεται στο δικό του προσωπικό κώδικα, χωρίς να έχει πλέον λόγο να χρησιμοποιεί ένα κοινής χρήσης ιδίωμα, όπως συμβαίνει στην πολιτική, τον αθλητισμό ή τον πολιτισμό πριν υπερβεί κάποιος/κάποια το όριο του συμβατικού.