Άσπρο

Το Βυζάντιο είναι ένας κόσμος γεμάτος φασαρία, κίνηση, θαύματα, μυστήρια, τραγούδια, γιορτές, πλούτη, μάχες, ιστορίες. Ένας κόσμος γεμάτος χρώματα. Κόκκινος, όπως η πορφύρα των αυτοκρατόρων του. Χρυσός, όπως τα φόντα των ψηφιδωτών στις εκκλησίες του. Μαύρος, όπως τα ράσα των καλογέρων του. Άσπρος σαν τις χώρες τις άγνωστες έξω από τα σύνορά του. Γαλάζιος σαν τη θάλασσά του και σαν τα φουστάνια των αρχοντισσών του. Πράσινος σαν τα σπαρτά στους απέραντους ανοιξιάτικους κάμπους του. Αλλά όχι μόνο. Το Βυζάντιο ΔΕΝ έχει μόνο έξι χρώματα.



Το ΑΣΠΡΟ έχει τις ιστορίες τις σίγουρες. Αυτές που ξέρουν την αλήθεια. Αυτές που είναι αθώες, αλλά όχι τόσο όσο φαίνονται. Το άσπρο σταματάει τους πολέμους, ας είναι και για μια στιγμή μόνο – χωρίς να νοιάζεται που σίγουρα θα ξαναρχίσουν. Το άσπρο έχει τα μαργαριτάρια, τα καλά σύννεφα, τα καλά όνειρα. Έχει τους κόσμους τούς έξω από τους χάρτες και τους χάρτες τούς έξω από τους κόσμους. Το άσπρο καταλαβαίνει και αγαπάει. Το άσπρο είναι τόσο όμορφο, που γίνεται σοφό – και τόσο σοφό, που γίνεται όμορφο. Το άσπρο είναι το αγαπημένο μου, επειδή πιστεύει τις ιστορίες που δεν έχουν ακόμη γραφτεί. Και τους ανοίγει χώρο για να γραφτούνε.