Ήθελα μόνο ένα αντίο

Σπασμένη γέφυρα ο χρόνος, αφότου ο άγριος πόλεμος χώρισε τον Οσμάν και την Ισμήνη. Ο απαγορευμένος τους έρωτας γεννήθηκε στη Σμύρνη και ήταν γραφτό να σβήσει το Σεπτέμβρη του 1922. Τότε που η Ισμήνη έφυγε για την Ελλάδα με το παράπονο ενός αντίο που δεν ειπώθηκε και ένα δαχτυλίδι, κειμήλιο της αγάπης που εναπόθεσε στα σπλάχνα της ένα μυστικό. Της αγάπης που απόμεινε μέσα της σαν ματωμένη σκιά που την έκαιγε παρότι η ζωή της γέμισε ανθρώπους και εμπειρίες που τη σημάδεψαν. Κατοχή, Αντίσταση, Μεταπολίτευση, το μελάνωμα της Κύπρου. Και μέσα σε όλα αυτά άλλες σκιές ανθρώπων, ο Χριστόφορος, η Ρεβέκκα, ο Φραντς, η Ειρήνη. Ο νέος της κόσμος. Εβδομήντα επτά χρόνια μετά, η εγγονή της η Άννα μαθαίνει την αλήθεια την ώρα που προσπαθεί να βγει από τον προσωπικό της λαβύρινθο. Μόνο που το μυστικό της Ισμήνης της στήνει μιαν αναπόδραστη παγίδα που, αντί για την κάθαρση, την οδηγεί σε μια οδυνηρή αυτογνωσία.