Το κορίτσι που ήπιε το φεγγάρι

Κάθε χρόνο, οι κάτοικοι του Προτεκτοράτου αφήνουν ένα μωρό στο δάσος, θυσία στη μάγισσα που ζει εκεί. Ελπίζουν ότι με αυτό τον τρόπο την εξευμενίζουν και για έναν χρόνο δε θα τρομοκρατεί την πόλη τους. Αλλά η μάγισσα του δάσους, η Ζαν, είναι καλή. Μοιράζεται το σπίτι της με το σοφό Τέρας του Έλους και έναν Υπέροχα Μικροσκοπικό Δράκο. Η Ζαν σώζει τα παιδιά και τα δίνει σε οικογένειες στην άλλη μεριά του δάσους. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, η Ζαν ταΐζει τα μωρά με το φως των αστεριών. Μια φορά, η Ζαν ταΐζει κατά λάθος ένα μωρό με το φως του φεγγαριού αντί για το φως των αστεριών, χαρίζοντας στο μωρό υπερφυσικές μαγικές δυνάμεις. Η Ζαν αποφασίζει ότι πρέπει να αναθρέψει αυτό το κορίτσι σαν να ήταν δικό της παιδί και το ονομάζει Λούνα. Καθώς πλησιάζουν τα δέκατα τρίτα γενέθλια της Λούνα, η μαγεία της αρχίζει να γίνεται αισθητή, με επικίνδυνες συνέπειες. Εν τω μεταξύ, ένας νεαρός άντρας από το Προτεκτοράτο είναι αποφασισμένος να ελευθερώσει τον λαό του: να σκοτώσει τη μάγισσα. Τριγύρω πετούν δολοφονικά πουλιά με ασαφείς προθέσεις. Κάτω από το έδαφος βρυχιέται ένα ηφαίστειο, που είχε μείνει ανενεργό εδώ και αιώνες. Και η γυναίκα με την καρδιά της τίγρης έχει βγει για κυνήγι… Ένα επικό παραμύθι ενηλικίωσης που βραβεύτηκε με το Newbery Medal και είναι βέβαιο πως θα γίνει ένα σύγχρονο κλασικό ανάγνωσμα. "Υπάρχει, φυσικά, μαγεία μέσα στο φως των αστεριών. Το ξέρουν όλοι. [...] Το φως του φεγγαριού, πάντως... είναι άλλη ιστορία. Το φως του φεγγαριού είναι μαγεία. Ρωτήστε όποιον θέλετε". "Το Κορίτσι που ήπιε το φεγγάρι" είναι εξίσου συναρπαστικό και πολυεπίπεδο με μεγάλα κλασικά βιβλία, όπως ο Πίτερ Παν και ο Μάγος του Οζ". The New York Times Book Review "Μια ιστορία αγάπης, περιέργειας και της μαγείας που υπάρχει στην καθημερινή ζωή... Ένα μυθιστόρημα με θέμα το ταξίδι, όχι τον προορισμό· ένα ταξίδι γεμάτο σοφία και αγάπη". Minneapolis Star Tribune "Προικισμένο με πολλαπλά επίπεδα πλοκής που κορυφώνονται σε μια αγωνιώδη κλιμάκωση, με χαρακτήρες τρομερής ακεραιότητας (και χ..