Ύπνος και Θάνατος

Ο Νιλς Μπέντσον, διαπραγματευτής κρίσεων στην Αστυνομία της Κοπεγχάγης, καλείται να πείσει μια νεαρή γυναίκα να μην πέσει στο κενό. Ο Μπέντσον καταγράφει την πρώτη του αποτυχία, όταν η γυναίκα ψελλίζει μια λέξη και αυτοκτονεί. Η αποτυχία αυτή τον στοιχειώνει.

Στην προσπάθειά του να πείσει όλους ότι δεν πρόκειται για απλή αυτοκτονία, διαπιστώνει ότι η αυτόχειρας ήταν πρίμα μπαλαρίνα στο Βασιλικό Μπαλέτο της Δανίας και γόνος αριστοκρατικής οικογένειας.

Στην πορεία των ερευνών αποκαλύπτεται
ότι ένας τραυματισμός στην παιδική της ηλικία, ο οποίος την είχε αφήσει νεκρή για λίγα λεπτά, την είχε σημαδέψει τόσο,
ώστε να φτάσει να πειραματίζεται με το θάνατο,
σε μια προσπάθεια να ανακαλύψει αν υπάρχει μεταθανάτια ζωή.

«Νεκρή. Αυτό ήταν. Είχε εξαναγκαστεί να περάσει στην απέναντι όχθη. Και δεν ήθελε να επιστρέψει, ποτέ ξανά. Δεν είχε κανένα λόγο να επιστρέψει. Όμως ήξερε πως εκείνος ο άντρας θα ξαναγυρνούσε σύντομα για εκείνη, για να τη σύρει παρά τη θέλησή της μέσα από το χρόνο και το χώρο. Διακόσια είκοσι βολτ θα διαπερνούσαν το στήθος της και θα βίωνε ξανά την κόλαση στην οποία είχε μετατραπεί το σώμα της. Εκείνος ο άντρας θα έκανε τα πάντα για να την επαναφέρει στη ζωή. Μήπως να δοκίμαζε να επικοινωνήσει μαζί της; Για να μπορέσει να βρει τη γαλήνη. Και να την προσφέρει και σ’ εκείνον.
Άκουσε μια κραυγή. Πίσω της; Ή μήπως ήταν δική της; Διέκρινε το ασημένιο νήμα που συστρεφόταν παιχνιδιάρικα, ατέρμονα, κι όμως εξακολουθούσε να συνδέει την ψυχή με τη θνητή υπόστασή της. Σαν ομφάλιος λώρος. Που έπρεπε να κοπεί. Έπρεπε να παλέψει, αυτό της ήταν πλέον σαφές. Δεν μπορούσε να του επιτρέψει να την αδράξει πάλι, να την επαναφέρει με τη βία στη ζωή, να τη βασανίσει, να τη σκοτώσει ξανά και ξανά. Έπρεπε να ριχτεί στη μάχη. Να δραπετεύσει...»