Λεϋλάν, που θα πει Οφθαλμαπάτη

Ο κουρδικής καταγωγής Κουντρέτ µεγαλώνει στις φτωχογειτονιές του Ντιγιάρµπακιρ, στη νοτιανατολική Τουρκία. Στο σχολείο βρίσκεται σε µειονεκτική θέση, καθώς δεν ξέρει καλά τουρκικά και απαγορεύεται να µιλάει τη µητρική του γλώσσα. Το καλοκαίρι πριν το γυµνάσιο, συναντά, στα λαβυρινθώδη σοκάκια του µαχαλά, τη Σεράπ, που το όνοµά της στα τουρκικά σηµαίνει οφθαλµαπάτη και στα κουρδικά µεταφράζεται σε «Λεϋλάν». Ένας έρωτας γεννιέται και η σπίθα του σιγοκαίει για χρόνια· όσες προσπάθειες κι αν κάνουν οι γονείς της Σεράπ για να την παντρέψουν, τόσα σχέδια διάσωσής της σκαρφίζεται ο Κουντρέτ που καταφέρνει πάντα να της χαλάει τους αρραβώνες, τον έναν µετά τον άλλον. Ο καιρός περνά, η υπόθεση «γάµος» κλείνει οριστικά για τη Σεράπ και το µόνο ίχνος της περιπέτειάς της µε τον Κουντρέτ αποτυπώνεται στην υπόθεση ενός χειρόγραφου µυθιστορήµατος µε τίτλο «Η ζωή είναι πάντα µισή» που παραδίδει στον βιβλιοφάγο Κουντρέτ µια παλιά τους φίλη, η Νετιτζέ. Πρωταγωνιστές του µυθιστορήµατος είναι ένας αντιφρονών καθηγητής πανεπιστηµίου µε έντονη πολιτική δράση, ο οποίος πάσχει από καρκίνο σε τελικό στάδιο, και η γιατρός σύζυγός του, η οποία θα κάνει τα πάντα για να τον σώσει, υιοθετώντας ακόµα και παράτολµες πειραµατικές θεραπείες.
Μέσα από ένα εντυπωσιακό µωσαϊκό χαρακτήρων και σκηνικών, όπου το κοινωνικοπολιτικό µυθιστόρηµα συναντά µε ευρηµατικό τρόπο τη λογοτεχνία επιστηµονικής φαντασίας, ο Ντεµίρτας αποτυπώνει στις σελίδες αυτές, γραµµένες εξ ολοκλήρου µέσα στη φυλακή, ένα σύµπαν βαθιά συντηρητικό, εχθρικό προς τις µειονότητες και τους υπερασπιστές της ατοµικής και συλλογικής ελευθερίας, όπου η αναζήτηση της ευτυχίας είναι πάντα φευγαλέα, σαν οφθαλµαπάτη.