Χάρτινο φεγγάρι

Κάποτε, όταν ήταν μικρός, ο πατέρας του, αστειευόμενος, του είπε ότι το φεγγάρι στον ουρανό ήταν χάρτινο. Τότε αυτός, που πίστευε ό,τι του έλεγε ο πατέρας, το πίστεψε. Τώρα πια, ώριμος άντρας, έξυπνος, με μυαλό και διαίσθηση, πίστεψε ξανά, όπως όταν ήταν μικρό παιδί, σε δύο γυναίκες, που του είπαν ότι το φεγγάρι είναι φτιαγμένο από χαρτί. Ανάμεσα σε δύο δυνατές και επικίνδυνες γυναίκες πρέπει να παλέψει ο αστυνόμος Μονταλμπάνο: η μια εξωστρεφής, με απίστευτο αισθησιασμό, η άλλη μυστικοπαθής, με νοσηρά πάθη, ικανή ν' αναλάβει τα πάντα και να κρύψει τα πάντα. Παράλληλα, βήματα τυφλά τον οδηγούν στο μυστήριο ενός «πεθαμένου» σπιτιού, όπου, γύρω από ένα πτώμα σε άσεμνη στάση, γίνονται λάσπη και λιμνάζουν βρόμικα και σάπια νερά σκηνογραφικών και ευερέθιστων παθών μαζί με τα κατακάθια μιας πολιτικής αισχρότητας, που αφήνει ν' αναδυθούν εξέχοντες νεκροί και ευτυχή βίτσια. Σε αυτό το μυθιστόρημα, στο οποίο το σκοτεινό έλος (πανομοιότυπο με κοινωνικό θάνατο) γίνεται αλληλέγγυο με την κυβερνητική πολιτική την εθισμένη στη συνήθη ανωμαλία, η πλοκή είναι αργή. Σαλβατορε Σιλβανο Νιγκρο