Φύλλα χλόης, Ανθολογία

Στο σύνολό της, η ποιητική συλλογή "Φύλλα χλόης" είναι αυτοβιογραφική, αλλά δεν αποτελεί αυτοβιογραφία, είναι το πορτρέτο ενός υποκειμένου αλλά και μιας εποχής. Ο Γουίτμαν, λέει ο Αμερικανός κριτικός Τόνι Τάνερ, "ζωντάνεψε μια ολόκληρη ήπειρο". Αποθεώθηκε από μια γενιά Αμερικανών μοντερνιστών ποιητών, όπως ο Γουίλιαμ Κάρλος Γουίλιαμς και ο Χαρτ Κρέιν, αλλά και Ευρωπαίων, όπως ο Φερνάντο Πεσόα. Ο Άλεν Γκίνζμπεργκ δήλωνε νόμιμος δικαιούχος της κληρονομιάς του. Ο κριτικός Τζέιμς Μίλερ υπογράμμισε την ισχυρή ποιητική παρακαταθήκη που κληροδότησε ο Γουίτμαν στους σύγχρονους ποιητές, από τον Τζον Μπέριμαν ως τον Φρεδερίκο Γκαρθία Λόρκα και τον Πάμπλο Νερούδα, λέγοντας πως "η προσωπική εμπλοκή με τoν "Γουόλτ" φαίνεται έντονα, η σχέση βαθιά και ζωοδότρα, το συναίσθημα σε παρασύρει σχεδόν πέρα από τις λέξεις. Όταν αυτό το συναίσθημα αναποδογυρίζεται και αναδύεται ως εχθρότητα, και πάλι εύκολα προδίδει την προφανή του σύνδεση". Ακόμη και ποιητές που απέρριψαν τον Γουίτμαν το βρήκαν αδύνατον να τον αγνοήσουν, όπως παραδέχτηκε ο Έζρα Πάουντ στο γνωστό ποίημά του «Μια σύμβαση":
Μια σύμβαση κάνω μαζί σου, Γουόλτ Γουίτμαν - Σε αποστρεφόμουνα εδώ και χρόνια. Σε σένα έρχομαι σαν το παιδί το αναστημένο Από ένα χοντροκέφαλο πατέρα Είμαι πολύ μεγάλος πια για ν’ αποχτήσω φίλους. Εσύ ’σουνα που έκοψες το ξύλο το καινούργιο, Τώρα ήρθε η ώρα για το σκάλισμα. Και οι δυο μια ρίζα έχουμε, μια ψίχα - Καιρός, λοιπόν, να συνεννοηθούμε.