Επιστροφή Ritorno

Ποιήματα και εικόνες που μας έρχονται από το νησί της Ζακύνθου.
Αναζητώντας την ποίηση του Ugo Foscolo,
ο οποίος γεννήθηκε σε αυτό,
κι όπου όμως δεν επέστρεψε ποτέ.
Οι δημιουργοί αυτού του τόμου, σχεδόν χωρίς να το θέλουν,
ανιχνεύουν την ποιητική του Foscolo,
μέσα από στίχους και φωτογραφίες, αφηγούμενοι τον έρωτα,
τη δόξα, την ελευθερία, την πατρίδα, τον ηρωισμό, την ομορφιά, την τέχνη.
Όλα αυτά που οι Διαφωτιστές αποκαλούσαν “ψευδαισθήσεις”,
αλλά που γι’ αυτόν ήταν ο λόγος για να συνεχίζει μια ζωή φτωχή σε χαρές.
Την πιο σημαντική από τις “ψευδαισθήσεις” αυτές αποτελεί η δόξα, το μοναδικό μέσο για την αθανασία.
Στην πραγματικότητα, για τον άθεο Foscolo δεν υπάρχει τίποτα μετά το θάνατο.
Όμως το να έχει κάνει κάποιος κάτι στη ζωή του που αξίζει να το θυμούνται οι μεταγενέστεροι, τον κάνει αθάνατο.
Στο βιβλίο αυτό βλέπουμε να γίνεται λόγος για τα νερά, από τα οποία γεννήθηκε η Αφροδίτη,
για τη μοίρα και για τον ομηρικό ήρωα Οδυσσέα, που εδώ αντιπροσωπεύεται από έναν σύγχρονο ναυτικό.
Το θέμα του θανάτου στη λήθη μάς οδηγεί στους “τάφους” που αντιπροσωπεύονται από εβραϊκούς τάφους:
οι κάτοικοι της Ζακύνθου κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου,
με πράξεις ηρωισμού έσωσαν τους Εβραίους κατοίκους από την εκτόπιση και το θάνατο από τους Ναζί.